Un luns fresco, o aire arrecendía a canela, a
luz estendíase polas rúas...
Iamos ao teatro ver unha fermosa e singular
obra: “Laberinto”.
Para iso saímos moi cedo da escola.
Estamos no outono e iso comezaba a sentirse
nas árbores das prazas.
Que espallaban as súas follas polo chan.
Pasamos por diante do Museo de Pontevedra.
O rosetón de San Francisco contemplábanos
desde as alturas.
E a Ferrería amosábase aínda valeira de
persoas.
Parecía que só nós camiñabamos pola nosa
cidade.
Aínda que os personaxes da “Tertulia” xa
estaban alí a latricar.
Mentres Teucro nos vixiaba dende a súa
atalaia da Sede de AFundación.
Esperamos a que todos os coles chegaran... E
de repente... A obra comezou!
Ía sobre un neno, máis ben un mozo, que tiña
problemas coa súa familia porque non lle mercaban o que el quería.
Eses problemas aparecíanlle en soños onde por
medio de metáforas trataba de resolvelos.
Un dos soños representaba O Laberinto que era
a situación en que el se encontraba.
Saír do laberinto, resolver os problemas, non é
doado.
Ás veces parece que aparecen novos desafíos.
Pero coa axuda dos seus amigos e da familia, o
rapaz puido solucionalos.
Ao final os actores fixeron un selfie con eles e todos os
espectadores.
E nós regresamos felices e contentos á escola.
Co ruxerruxe das follas aos nosos pés.
Mauro Lago Nogueira e Lucía Cancela Rodríguez
6º A
CLICAR AQUÍ E VER TODAS AS FOTOS DO TEATRO
Cantando moi ledos.
Sempre coa presenza do Sol.
